Kolejny termin, który będzie się przewijał przy artykułach o Raw Denimie to Selvedge (aka Selfedge, Selvage) Denim.
Co to jest Selvedge Denim? Selvedge Denim to Raw Denim?
Dlaczego maniacy denimu i Ci ciut mniej wtajemniczeni klienci zwracają na to aż tak dużą uwagę? Z definicji to „wykończenie krawędzi tkaniny w taki sposób, aby zapobiec jej strzępieniu, odpowiednie zaplecenie samej krawędzi, co wygląda jak „tasiemka” w innym kolorze”. Wygląda to po prostu schludnie i czysto.
Jedno musimy jeszcze wyprostować/wyjaśnić Raw denim ≠ Selvedge denim. Wiele osób myli te pojęcia i myśli, że to to samo, jednak istnieje wiele różnic. Raw denim to rodzaj „wyprania” a Selvage to sposób wykończenia krawędzi materiału. Większość Raw Denimów ma Selvedge, ale nie wszystkie spodnie z Selvedgem są Raw. Poniżej macie porównanie wizualne:
[youtube knR4QTNKvo4 630]
Bez selvedge’u
Selvedge
Zauważyliście różnice? Bez Selvedge’u krawędzie są niezbyt dokładnie wykończone i mogą łatwo się pruć. Tam, gdzie jest Selvage, krawędzie są ładnie i dokładnie zakończone. Należy jednak zapamiętać i zwrócić uwagę na to, że Selvedge Denim staje się co raz bardziej popularny i nie zawsze jest zrobiony w dobrej jakości.
Historia Selvage Denimu jest dość ciekawa sama w sobie, a zaczyna sie od starych krosien, które powstałych w późnych latach 1800. Potrafiły one mocno i gęsto pleść ciężkie pasy denimu, które były całkiem wąskie, ale za to długie. W rzeczywistości pasy denimu były tak wąskie, że w celu maksymalnego wykorzystania denimu zdecydowano się pleść aż do samej krawędzi, którą trzeba było oczywiście odpowiednio zakończyć. Selvage robiony jest w różnych kolorach (najczęściej w kolorze biało-czerwonym), a to dlatego, żeby można było łatwo odróżnić krawędzie w poszczególnych materiałach. Kiedyś Levi’s robił właśnie czerwono-białe krawędzie, Lee miały niebieski lub zielony pasek a Wrangler żółty.
Tradycyjna metoda:
[youtube i3QzzbCiwwo 630]
Fabryczna produkcja:
[youtube j8dV3sf6Nj4 630]
Firmy takie jak Levi’s czy Lee, aby sprostać ciągle rosnącemu popytowi na denim w 1950 wprowadziły nowe maszyny do produkcji, które potrafiły tkać na szerszych pasach, a także robić to zdecydowanie taniej, dając klientom tańsze jeansy, ale i także gorsze jakościowo.
