Siema! Na wstępnie dzięki za możliwość przeprowadzenia wywiadu. Przedstaw się proszę i opowiedz pokrótce coś o sobie. Czym się zajmujesz na co dzień?
Nazywam się Bartek Walczuk (albo Mr.Osom) i zajmuję się reklamą – szeroko pojętą komunikacją marketingową i wizualną, nadzorem artystycznym oraz zawsze -projektowaniem, literami.
Jesteś tak bardzo kreatywny i zajmujesz się tyloma projektami jednocześnie, że sam nie wiem od czego zacząć. Człowiek orkiestra. Jak na to znajdujesz czas? Wiem, że jesteś także tatą, a córeczka jest dla Ciebie wszystkim. Tym bardziej szacun, że potrafisz to wszystko pogodzić. Skąd czerpiesz motywacje, inspiracje i jak zarządzasz czasem?
Lily jest punktem wyjścia – emocjonalnym, logistycznym i strategicznym – to uczy zarządzania czasem nawet takich ludzi jak ja. :) ujmując najprościej – kiedy nie zajmuję się córką – pracuję. Jest kilka powodów. Po pierwsze dzieje się tyle rzeczy i to takich rzeczy, że nie sposób sobie odmówić kolejnej przygody, a mam ten przywilej (chyba nawet wypracowany), że mogę sobie je wybrać. Po drugie, dopóki mam siłę – działam, w tym (byciu upartym do bólu) jestem naprawdę niezły. I znowu – ciężko przestać, kiedy wręcz zero – jedynkowo odczuwasz efekty włożonej pracy. Najgorzej idzie mi odmawianie projektów :)
Jako Associate Creative Director, jesteś odpowiedzialny za projekty dla Nike. Na swoim koncie masz kilka naprawdę świetnych materiałów, jak video z Patta Running, zaprojektowałeś także pudła dla Nike, które dostaje teraz każdy kto zrobi zakupy internetowe w Europie, a ostatnio działałeś dla Nike Basketball i Antetokounmpo z NBA. A to przecież tylko kilka z całej masy projektów, za którymi stoisz. Jak do nich doszło? Z czego jesteś najbardziej dumny? A może to wciąż za mało i chcesz więcej?
Nic nie wydarzyłoby się bez agencji 180hb, w której nadal pracuję, ponieważ to ją Nike zaprosiło do przetargu na obsługę w Polsce. To długi proces i ciężki proces – Ty masz żyłę na czole, bo chcesz się wykazać, wydaje Ci się, że wszystko rozumiesz, bo nosisz Air Maxy etc. A potem okazuje się że ‘no prawie’. Ale udało się i od prawie 5 lat jako agencja czujemy się częścią europejskiej familii Nike.
Zrobiliśmy masę rzeczy, mniejszych i większych, od kampanii i social mediów, przez buty dla Giannisa, po wielkie eventy, gry fabularne w VR, filmy etc. Zrobiliśmy masę sesji zdjęciowych. A ponieważ poza wymyślaniem powyższych jestem także designerem, możemy w agencji robić takie rzeczy jak choćby pudełka na całą Europę. Natomiast to wszystko wynika z relacji – te 5 lat kultury pracy owocują zaufaniem, a Nike jako klient jest wyjątkowe od a do z.
Ulubiona praca? Running Culture, chyba najbardziej, tu się za dużo rzeczy zgadza. 3 minutowy film o ekipie runningowej Patty, który sam wyreżyserowałem, z okazji nadchodzącego wtedy Air Max Day. Do tego sam Edson – niesamowita postać, reszta ekipy, treningi – wszystko działa. I żeby było jeszcze bardziej ckliwie – mieliśmy nakręcić zupełnie co innego podczas wizyty w Holandii, a odrobina dobrej woli pozwoliła nam zrobić coś na poziomie, o nas samych tak naprawdę też. Ale pamiętajmy, że ten film był tylko elementem całego wydarzenia, również robionego przez nas – święta Air Max Day – nie wiem czy byłeś, ale wyszło właściwie :)
Zdradzisz co będzie następne dla Swoosha?
Nie zdradza się sekretów przyjaciół :)
Jakby tego było mało to na Twojej głowie był także nowy „branding i visual language” dla dobrze nam wszystkim znanej marki Intruz. Kto wyszedł z inicjatywą? Pomagałeś również przy kilku poprzednich kolekcjach, jak mają się sprawy obecnie? Dalej z nimi współpracujesz? Czego możemy się jeszcze spodziewać, kolejna kolekcja?
Z inicjatywą wyszły Intruzy – Tomek i Dziur. No właśnie – robiliśmy wcześniej jakieś kolekcje, i ja i inni, ale za każdym razem wszystko wymyślane było od nowa. No i chłopaki podjęli decyzję o wprowadzeniu jednego znaku, który zostanie. Tak na 10 lat, nie 2 kolekcje. No i chyba się udało. :)
Cały czas coś robimy, mówię Ci, ja nie śpię. A Intruz powstaje w szalonych okolicznościach, family business. I znowu – znamy się długo, na tyle, żeby sobie ufać w wielu kwestiach. Więc czasem robimy 3 sesje jednego dnia, a czasem jedną kurtkę 2 miesiące. Nie ma reguły. Zbierałem ostatnio rzeczy z tych kilku lat i zestawione obok siebie moim zdaniem pracują dobrze. I super się na to patrzy, konsekwencja to trudna sprawa.
W wolnych chwilach projektujesz okładki na polskie płyty, w dużej mierze są to albumy rapowe, ale ostatnio współpracowałeś również z Dawidem Podsiadło. Jak przebiega taki proces od pierwszego telefonu artysty do wersji finalnej? Zdają się w 100% na Ciebie czy to bardziej skomplikowany proces? Opowiesz pokrótce, z którymi okładkami możemy Cię kojarzyć?
Współpraca z Dawidem to zupełnie inny ocean, nie ma bardziej mainstreamu niż takie tematy w Polsce. I tu się kończy myślenie co powiedzą koledzy, pół kraju patrzy. Dawid ma też szczęście do wspaniałego managera – Maćka, który wciągnął mnie na pokład przy tym projekcie, i z którym naprawdę można dowieźć niesamowite rzeczy. Ale najważniejsze w przypadku takiego artysty to nie przesadzić – jeżeli nawet właściwie czujemy jak wszystko powinno wyglądać to jednak jest to mainstream – ktoś zawsze wyłapie te wszystkie niuanse, a przy takiej skali nie ma miejsca na błędy – projektowe czy wizerunkowe. Wspominając początek projektu – myślę, że efekt finalny jest prawie taki sam jak założenia. Jak patrzę na tę okładkę to widzę Dawida. Uśmiechniętego, tyłem do ścianki. Osom.
Patrząc na Twój Instagram, nie da się nie zauważyć, że Twoją pasją i mocną stroną jest typografia. Skąd zamiłowanie dla tej dziedziny? Gdzie jeszcze możemy zobaczyć efekty Twojej pracy?
Nie umiem rysować to piszę. :) Dobra typografia to podstawa wszystkiego. Jak się nad tym zastanowisz – czy to metka, czy szyld restauracji, czy layout gazety – wszędzie jest litera i nawet jeśli nie nazywasz tego na głos to moim zdaniem łatwo wyczujesz co jest dobrze zaprojektowane, a co jest wymysłem (lub niewiedzą) projektanta.
Zawsze interesowałem się krojami pisma, od starożytnych przez wschodnie kroje, aż po klasyki drukarskie i reklamowe. Więc u mnie – bardzo często zanim dojdzie do ilustracji – typografia zajmuje pierwszy plan i zazwyczaj tak zostaje. Ale w moim rozumieniu typografia to także skill w ręku – po prostu. Dlatego od kilku lat staram się regularnie malować i pisać naprawdę, z drugiej strony codziennie projektując w digitalowym świecie. Myślę, że obie strony rozwijają siebie nawzajem.
Moje prace są już w kilku książkach, na wlepkach w kilku miastach na świecie, na półkach jako okładki, spora grupa ludzi pewnie ma je teraz na sobie w formie ubrań. W przyszłym roku wchodzę na jeszcze inne nośniki, nigdy mało!
Wiemy również, że dużo biegasz. Sposób na odreagowanie stresu w pracy, szukanie inspiracji czy po prostu dbasz o kondycję? W czym ostatnio biegałeś i co Cię mocno zaskoczyło technologicznie jeśli chodzi o buty?
Wszystko w jednym. Przede wszystkim nie muszę się z nikim umawiać, a potem zdążyć, nie muszę mieć oświetlonego boiska i wkurwiać sąsiadów, muszę mieć naładowane słuchawki i telefon. Więc czasem biegam rano, czasem o 3 w nocy, a czasem w południe. Weszło mi w krew. No i tak, przez Nike miałem okazję pobiegać sobie w różnych butach, ale biegam w dwóch, może trzech parach na stałe – Zoomfly, Elite, w lecie Reacty albo Vapory. A technologicznie to zaskoczyło mnie, że naprawdę da się biegać w Vaporach. Serio.
A propos butów to nie może zabraknąć pytania – jak liczna jest Twoja kolekcja, co w niej dominuje i jakbyś ją pokrótce opisał?
Styl ‚własny stary’ :) I tak najbardziej zawsze podoba mi się klasyka, więc mam sporo reedycji (bo z drugiej strony nie kręci mnie but ze strychu z 93) – jedynki, 180, 98, 97, do tego mam kilka par, którymi się jaram, Off-White’y, Yeezy, Visvimy, Reacty 87, Animale, a potem cały szereg Racerów, Trainerów, Blazerów, Vansów, Presto, Free Runów i Air Force’ów. Na pewno lubię kolorystyki OG. Czekam spokojnie na powrót Structure Triaxów w 2020, w grudniu czekam na Air FOG. Pierwsze Pharelle dla Adidasa są super.
Wiemy już sporo o Twoich dokonaniach, projektach i przedsięwzięciach z przeszłości i teraźniejszości. Co następne? W którym kierunku chcesz się rozwijać, czego chcesz spróbować i czy uchylisz rąbka tajemnicy a propos przyszłych projektów i planów?
Właśnie zaprojektowałem kurtkę dla Levi’sa na wystawę kolegi Zulu-Kukiego. Winyl Dawida Podsiadło i Kampów. Winyl PRO8L3M’u. Nowe klipy. Nowe kolaboracje, o których jeszcze nie mogę mówić. Nowe plakaty. Dużo rzeczy już się wydarzyło, a nawet nie miałem czasu się pochwalić w social mediach. Czas leci jak wózki na v-rally.
Mając na swoim koncie, nie bójmy się tego powiedzieć – ogromne sukcesy mógłbyś pracować dla ogromnych brandów. Nie myślałeś, żeby wyjechać z Polski i pracować z kimś na wyłączność np. dla Nike?
Myślę, że tak się to skończy – aka wyjazdem z Polski, ale może uda się nigdzie nie osiąść – pracując etatowo ciężko – pracując jako zadaniowy designer dla różnych marek – możesz siedzieć z tym laptopem gdzie chcesz. Ale też za każdym razem kiedy myślę sobie, że coś zaplanowałem albo że czas odpocząć – dzieje się coś mocno niespodziewanego. Więc wiesz. Powoli :)
Kilka słów do czytelników The Illest
Dbajcie o siebie i swoje dzieci, matkę naturę i może nawet trochę o kraj. Nie noście brzydkich jeansów do ładnych butów i oglądajcie sztukę. Stay osom!
My również dziękujemy i życzymy wielu sukcesów!
A Was zapraszamy na instagramowy profil – @mr_walczuk
