Siema! Przedstaw się proszę i opowiedz coś o sobie pokrótce
Cześć, nazywam się Daniel, ale wołają na mnie po prostu Dan – krótko i na temat. Swoje zamiłowanie do butów udało mi się jakieś 8-9 lat temu przekuć w pracę i dzięki temu też możecie przeczytać ten wywiad. Zajmuję się retail i brand marketingiem w branży fashion / sportswear. Pierwsze kroki stawiałem w Warszawskiej Nike oraz w RS2. W międzyczasie zbudowałem portal suedeandmesh.com i przeprowadziłem z kolegami kilka fajnych ,,pierwszych” giełd butów oraz wystaw. Jako project manager zorganizowałem również 2 pierwsze edycje Sneakerness Warsaw. W ostatnich latach związany byłem z siecią City Sport, marką Le Coq Sportif, ale co najważniejsze do spółki z Mateuszem Pytkowskim ( Pytsonem ) postawiłem od podstaw nowe Street Supply.
Z racji tego, że to początek wywiadu to może napisz jak zaczęła się cała ta przygoda z kicksami i skąd takie zainteresowanie?
Kiedy byłem dzieciakiem większość czasu spędzałem na osiedlowym boisku do kosza. Królami boiska byli znacznie starsi koledzy, którzy mieli już własny sos na łapie i stać ich było na nowe wydania butów do gry. Pamiętam Nike Shox VC ( pro model Vince Cartera z 2002 roku ) oraz Jordany XVII. To są dwa modele, które odegrały ogromną rolę w moim pojmowaniu butów. Oglądając je w przerwach pomiędzy meczami, uświadomiłem sobie rolę designu w produkcie.
Wiele prawdy jest również w legendach o tym, jak dużo szacunku na osiedlu dawały dobre buty. Nieważne, czy były to ZX, Clima Coole, Jordany, czy topowe DC. Był to pewien wyznacznik statusu o innym wymiarze niż dzisiaj. Pamiętajmy, że w tamtym czasie PKB nie pozostawiało obywatelowi wiele przestrzeni na konsumpcje i przyjemności, a oferta w sklepach była znacznie uboższa niż dzisiaj.
Jakbyś opisał swoją kolekcję? Co w niej dominuje, jakie marki i rodzaje butów? I standardowe pytanie: ile tego wszystkiego masz?
Kiedyś moja kolekcja była liczniejsza. Na przestrzeni lat parę gorszych i lepszych par sprzedałem z różnych względów. Za niektórymi z perspektywy czasu tęsknię, za innymi niespecjalnie. Na regałach w pokoju stoi pewnie z 75 pudełek, ale po ostatniej przeprowadzce (a było ich w moim życiu sporo ) skumałem, że brakuje mi nieco towaru. Sporo butów również trzymam bez choćby pudełek zastępczych.
W kolekcji dominuje to co na topie było przed laty. Sporo jest NB z czasów, w których marka była najbliższa sercom sneakerheadów. To znaczy z czasów kiedy Nike dostawało po tyłku za opuszczenie jakości produktów, utratę świetnego shape itp. To również czasy, kiedy Solebox wydawał swoje najmocniejsze collaby i pewnie dlatego NB stanowią znaczną część kolekcji. Nike oczywiście też się znajdą, a wśród nich kilka par vintage, między innymi Tailwind 92. W moich AM1 Chlorophyle należałoby zrobić outosole swap, a w Air Zoom Citizen z 99 roku ostatnio pękła druga poduszka.
W kolekcji znajdzie się też miks pojedynczych par z różnych marek jak np. Saucony Type A3 – czyli buty startowe, które Hikmet wyjął bezpośrednio z kolekcji performance, co było niegdyś pewnym novum dla rynku lifestyle. Jak pomyślę o tym co leży u mnie na półkach to jest jeszcze trochę adidasa. Szczególnie, że byłem fanem serii ZX i choć nie dochrapałem się zawczasu (kiedy były one tańsze) żadnej pary z serii Project, to wciąż trzymam kolorystyki OG modeli 7000, 8000 oraz 9000. Nie mogę również zapomnieć ZX8000 Consortium w tealowej kolorystyce, która od zawsze była moją ulubioną.
Jaki był Twój pierwszy model butów, jaki model jest obecnie Twoim beatersem i jakiego modelu nigdy się nie pozbędziesz ze swojej kolekcji. Opowiedz trochę o każdym z nich.
Pierwszym modelem butów kupionym z pełną świadomością to były Converse All Star 2000 ( były to również pierwsze moje buty do kosza i pierwsze buty kupione z własnych zaskórniaków). Grałem w kosza, a Converse był dla mnie marką najgłębiej zakorzenioną w tym sporcie. Zawsze doceniałem mocne korzenie marki oraz produktu. W dodatku w tamtych latach Converse wciąż robił fajne buty do gry. Jeśli chodzi o sneakersy to na co dzień nosiłem Converse Maverick oraz Super Stary i Campusy. Potem zacząłem zarabiać samodzielnie i mogłem sobie pozwolić na buty o których marzyłem.
Moimi ulubionymi beatersami są… wszystkie moje buty. Nie dbam o buty przesadnie, dlatego pozwalam sobie na taki żart, ale chyba również nie myślę w tych kategoriach o którejkolwiek z moich par.
Ze swojej kolekcji nigdy się nie pozbędę Asics Gel Lyte III od Hikmeta. To była pierwsza wyprawa po buty za granicę (miejsce wtedy miał również pierwszy Solemart ). Stać mnie było tylko na wyjazd, więc buty przyszło mi kupić znacznie później. Obawiałem się, że ze względu na mój specyficzny rozmiar, może się to nigdy nie udać. Zresztą przez moje US13 doszło do „prawdziwej” tragedii. Na Crooked Tongues (RIP) zakupiłem Gel Lytespeed spod ręki Erica Elmsa i szyldu Patta. Kiedy paczka dotarła do domu, okazało się, że na stronie doszło do pomyłki w sizingu i buty były za małe. Szkopuł tkwił w tym, że tych butów w ogóle nie wyprodukowano w moim rozmiarze. Oficjalnie… bo na urodziny od moich wspaniałych przyjaciół (Marek, Ania, Adam ) dostałem je w moim rozmiarze US13. Nie pamiętam już nicku gościa, który sprzedał im te buty, ale był z Japonii.
Trzy Twoje ostatnie zakupy i jakie masz plany zakupowe na najbliższe miesiące ? Co chcesz kupić i dlaczego?
Nie pamiętam ostatnich zakupów, bo było to dawno temu. Co do planowanych zakupów, to również ciężko powiedzieć. Już dawno przestało zależeć mi na tym, aby produkt był hajpowy. W butach potrafię docenić oryginalny design, jak i postawić wartościowy heritage nad nudny projekt. Dam znać na swoim Instagramie jak sobie kupię coś ładnego.
Jak zmieniał się Twój gust przez te wszystkie lata? Za czym szalałeś kiedyś, a teraz byś nie założył?
Ostatnio widzę u siebie zmianę gustu w stronę modeli takich jak Busenitz, Star Player, czy sylwetek typowo kortowych. Podobają mi się oczywiście takie wydania jak AM97 od Skepty, ale raczej nie potrafiłbym dzisiaj już tego przyfitować.
Siedzisz w środowisku już kilkanaście lat. Pracowałeś jako sprzedawca czy manager sklepu, współorganizowałeś sneakernessa, byłeś jednym z prowadzących magazyn internetowy poświęcony kicksom. Jak taka praca wpłynęła na sneakersową zajawkę? I co najciekawszego wyniosłeś z każdej z tych prac?
Praca to temat rzeka. Faktycznie wcielałem się w różne role po różnych stronach rynku – od dystrybucji, przez retail, aż po media. Bardzo sobie tą wszechstronność po latach cenię, bo pozwala mi na trafne analizowanie dynamicznie zmieniającego się rynku – zarówno pod kątem ekonomicznym jak i marketingowym. Myślę, że moim najważniejszym doświadczeniem z pracy są kontakty z ludźmi branży. Ludzie to historie, a te zarówna bawią jak i uczą – ale pod warunkiem, że ma się otwartą głowę i wyostrzony zmysł obserwacji. Nawiązując do pierwszego zdania tego akapitu – mógłbym tutaj popłynąć z tematem i wyszedłby nam wywiad rzeka. Napiszę więc tylko, że pracując ,, w butach”, w codziennej pogoni obowiązków czasami w ogóle zapominam o czerpaniu z nich frajdy. To trochę przykre, ale na szczęście po projekcie zakończonym sukcesem, zajawka wraca.
Masz możliwość zaprojektowania dowolnego modelu od dowolnej marki – na co pada wybór i jak wyglądałby konkretny efekt końcowy?
Chciałbym przejrzeć kompletne archiwum jakiejś marki i móc wybrać dowolny model z zapewnieniem, że zostanie on wyprodukowany specjalnie na potrzeby tego jednego wydania. Wydania retro pojawiające się na rynku podyktowane są kalendarium historii marki, głęboką analizą finansową, a także wieloma innymi czynnikami. Dlatego wiele klawych projektów z przeszłości jeśli, to pojawi się za bardzo długi czas, albo nigdy. Wybór mógłby w moim przypadku paść na Reeboka, który obecnie szuka swojej tożsamości, gubiąc gdzieś po drodze kapitalne projekty z lat 90. Rozpatrując taką kolaborację biznesowo, wybór padłby na adidasa. Ludzie odpowiadający za wizję i marketing marki patrzą w przyszłość, kreując ją na naszych oczach, pamiętając przy tym o swoich korzeniach. Marzy mi się projekt na miarę IRAK 2007.
Co poza kicksami, masz jakieś inne zajawki? Czym zajmujesz się w wolnych chwilach?
Żyjemy w epoce remiksu, a ja jako mieszczuch doceniam wszystko co nazwać można urban culture – począwszy od architektury, przez sztukę wizualną, a kończąc na powieściach w których socjologia miasta jest tłem wydarzeń. Finalnie jednak myślę, że wszystkie moje pasje sprowadzają się do prostych przyjemności. Buty, to rzecz tak zwyczajna, a jedzenie czynność tak codzienna.
Kilka słów do czytelników The Illest
Jeśli przeczytałeś ten wywiad, to najprawdopodobniej się znamy! No bo przecież kto by zmarnował tyle czasu na takiego dinozaura jak ja! Jeśli jednak mamy okazję spotkać się pierwszy raz, to jest mi niezmiernie miło, że Cię drogi czytelniku THE ILLEST zaciekawiłem. Pozdrawiam starą i nową szkołę. Do zobaczenia przy kolejnych projektach!
My również dziękujemy i życzymy skreślenia wszystkich pozycji z Wishlisty! Zapraszamy dodatkowo na profil DANA na Instagramie.
Daniel to nie jedyny sneakerhead w Polsce, z którym rozmawialiśmy. Sprawdź pozostałe wywiady.
